ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ 1ου ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
ΠΟΥ ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΝΕΡΓΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εκτός από την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων, ο ελληνικός χώρος έχει προσφέρει στην παγκόσμια κοινότητα λέξεις όπως Δημοκρατία, Οικολογία, Αρμονία, που αποτελούν γλωσσικά εργαλεία σ’ όλες τις χώρες του κόσμου.
Η ευθύνη του σήμερα συνίσταται στην επανεξαγωγή λέξεων που να αφορούν την οικολογική δόμηση, ανανεώνοντας την παρουσία του με τη δημιουργία δομικών φθόγγων, που θα συνθέτουν ένα χώρο ανθρώπινο, χωρίς κατασπατάληση των φυσικών πόρων.
Στην πρόταση αυτή επιχειρείται η δημιουργία εννοιών στη δόμηση, με τη διαχείριση ενοτήτων για τη σύνθεση ενός πολεοδομικού μοντέλου με νόημα, μεταβάλλοντας το ολυμπιακό χωριό σε πόλη και την πόλη σε ένα διαρκές πολεοδομικό εργαστήριο εκπαίδευσης, έρευνας και τεχνολογίας, αναγνωρίζοντας πως στο Ο.Χ. η ανάγκη για ολιγοήμερη φιλοξενία των αθλητών και ο ελάχιστος χρόνος που απαιτείται για την κατασκευή του προσφέρουν μια μοναδική ευκαιρία για ένα τέτοιο τόλμημα.
Πολεοδομικά κύτταρα διατάσσονται δεξιά και αριστερά από ένα δρόμο, που οδηγεί σε χώρους όπως καταστήματα, κτίριο διοίκησης, θρησκευτικό κέντρο, νοσοκομείο, κέντρο πληροφοριών πού όλοι μαζί συνθέτουν την ΑΓΟΡΑ.
Ο δρόμος ξεκινάει από μια είσοδο και καταλήγει στον νότο σε μια λίμνη. Η απευθείας ιδεατή επέκταση του δρόμου σε απόσταση 15 χιλιομέτρων περίπου συναντάει την Ακρόπολη, συνδέοντας τον νέο οικισμό με το ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
Ανά 184.87 μ., όσο ήταν στην αρχαιότητα το μέγεθος ενός σταδίου, δημιουργείται ένας αναβαθμός που ξεχωρίζει τα δυο πολεοδομικά κύτταρα που βρίσκονται εκατέρωθεν της αγοράς από τα δύο επόμενα που βρίσκονται κατά 6,40 μέτρα χαμηλότερα.
Στα σημεία αυτά δημιουργούνται οι είσοδοι των πολεοδομικών κυττάρων.
Η πρόσβαση στις κατοικίες που διατάσσονται στις πλευρές ενός Λόγω αναβαθμού οι κάτοικοι μπορούν να προσεγγίζουν οριζόντια τις κατοικίες που βρίσκονται στο δεύτερο επίπεδο του χαμηλοτέρου πολεοδομικού κυττάρου.
Η αρχιτεκτονική ιδέα στηρίζεται στη διαχείριση ενός δομικού συστήματος με ευκρινή τα στοιχεία που το απαρτίζουν.
Τα δομικά στοιχεία εμπεριέχουν το σύνολο των ηλεκτρομηχανολογικών πληροφοριών που είναι απαραίτητες για τη σύνθεση ενός πολεοδομικού συνόλου, έτσι ώστε από ένα φέρον στοιχείο (μια κολώνα) να προκύπτει ο ελάχιστος δομικός όγκος (η μονάδα δόμησης ) η οποία με τη σειρά της να δημιουργεί μια μεγαλύτερη μονάδα, κι αυτές οι μονάδες να συνθέτουν ένα αυτόνομο λειτουργικά πολεοδομικό κύτταρο. Η επανάληψη αυτού του πολεοδομικού κυττάρου δημιουργεί τον οικισμό. Με άλλα λόγια η ιδέα αντιγράφει βιολογικές μεθόδους για τη δημιουργία ενός οικισμού που στην ουσία είναι και ο ίδιος ένα ζωντανό βιολογικό κατασκεύασμα.
Ηλεκτρομηχανολογικός σκελετός |
επιστροφή στην προηγούμενη παράγραφο" width="203" height="228" style="border-top-width: 1px; border-right-width: 1px; border-bottom-width: 1px; border-left-width: 1px; border-top-style: solid; border-right-style: solid; border-bottom-style: solid; border-left-style: solid; border-top-color: rgb(0, 0, 0); border-right-color: rgb(0, 0, 0); border-bottom-color: rgb(0, 0, 0); border-left-color: rgb(0, 0, 0); ">
επιστροφή στην προηγούμενη παράγραφο" width="120" height="187" style="border-top-width: 1px; border-right-width: 1px; border-bottom-width: 1px; border-left-width: 1px; border-top-style: solid; border-right-style: solid; border-bottom-style: solid; border-left-style: solid; border-top-color: rgb(0, 0, 0); border-right-color: rgb(0, 0, 0); border-bottom-color: rgb(0, 0, 0); border-left-color: rgb(0, 0, 0); ">
Η κατασκευαστική ιδέα είναι η δημιουργία ενός βιομηχανικά παραγόμενου ηλεκτρομηχανολογικού σκελετού, που θα επιτρέψει χωρίς πρόβλημα την ένταξη, σε πρώτη φάση όλων των λειτουργιών που προβλέπονται για το χωριό και σε δεύτερη τη μετατροπή του σ’ ένα βιώσιμο οικισμό.
Οι στόχοι που τέθηκαν για την υλοποίηση αυτής της πρότασης είναι :
- Διατήρηση στο μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό φυτικής γης, χωρίς επεμβάσεις.
- Διατήρηση και ανάδειξη των ελαιώνων και των αρχαιολογικών ευρημάτων (υδραγωγεία, φρεάτια)
- Αποφυγή των αυτοκινήτων στο εσωτερικό του χωριού χωρίς πρόβλημα στη λειτουργία του.
- Ελεύθερη κίνηση ατόμων με ειδικές ανάγκες σ’ ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα χωρίς τη χρήση κλιμακοστασίων.
- Κάλυψη των ενεργειακών απαιτήσεων με βιοκλιματικές επεμβάσεις.
- Διατήρηση και επεξεργασία του νερού χρήσης και αποθήκευσή του (σε λίμνη).
- Αξιοποίηση των σκουπιδιών του οικισμού και της γύρω περιοχής με την παραγωγή βιοαερίου, πηγής ηλεκτρισμού και θερμότητας.
Ζητήματα βιοκλιματικού σχεδιασμού
Η βιοκλιματική πόλη θέτει ως αίτημα τη μείωση της σπατάλης πόρων, είτε αυτοί είναι τσιμέντα, τούβλα, πετρέλαιο, αέρας, νερό ή χρήματα.
Αίτημα της αρχιτεκτονικής σήμερα είναι η ραγδαία μείωση του βάρους των κατασκευών (συμπέρασμα στο τελευταίο συνέδριο του Πεκίνου.)
Η παρούσα πρόταση πετυχαίνει κυρίως αυτό. Μειώνει το βάρος της κατασκευής και του πολεοδομικού χώρου στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο.
Η απαιτούμενη πέραν του βιοκλιματικού κέρδους ενέργεια κερδίζεται από το γεωθερμικό πεδίο.
Ολόκληρος ο οικισμός στηρίζεται σε ενεργοπασσάλους, που λειτουργούν ως γεωθερμικοί εναλλάκτες, δημιουργώντας ένα πεδίο αποθήκευσης των θερμικών φορτίων που απορρίπτονται από τις αντλίες θερμότητας νερού – αέρος.
Το έδαφος λειτουργεί ως διεποχική αποθήκη.
Η απορριπτόμενη θερμική ενέργεια από τη λειτουργία των αντλιών κατά τη διάρκεια του κλιματισμού το καλοκαίρι, αποθηκεύεται στο έδαφος, αυξάνοντας τη θερμοκρασία του.
Η ποσότητα αυτής της αποθηκευμένης ενέργειας χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του χειμώνα με σταδιακή πτώση της θερμοκρασίας του, έτσι ώστε με την έναρξη του καλοκαιριού οι αντλίες θερμότητας να παίρνουν τη θερμοκρασία που χρειάζονται δια μέσου των γεωθερμικών εναλλακτών.
Αυτοματισμοί ελέγχου καθορίζουν τη συνολική λειτουργία των αντλιών έτσι ώστε η ηλεκτρική ενέργεια να περιορίζεται στο ελάχιστο.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
